Bakı Şəhər Mədəniyyət Baş İdarəsi Xəzər rayon Mərkəzləşdirilmiş Kitabxana Sisteminin 7 nömrəli filialı yeni dövr Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndələrindən biri Molla Vəli Vidadi yaradıcılığını təqdim edir.

Azərbaycan ədəbiyyatının yeni dövrü 17-ci əsrdən başlayıb 20-ci əsrin əvvələrinə kimi bir dövrü əhatə edir. Bu dövrdə aşıq şeirinin güclü inkişafı, çoxsaylı dastanların yaranması, yazılı ədəbiyyatın, xüsusulə poeziyanın xəlqiləşməsi ilə xarakterizə edilir. Bu isə özlüyündə 17-18-ci əsrlər Azərbaycan ədəbiyyatını intibah dövrü kimi səciyyələndirməyə əsas verir.

18-ci əsr Azərbaycan yazılı ədəbiyyatının xarakterik xüsusiyyətləri özünü Molla Vəli Vidadi və Molla Pənah Vaqifin yaradıcılığı timsalında daha aydın göstərir. Əsərlərini lirik növün klassik və xalq-aşıq şeiri janrlarında yazmış Molla Vəli Vidadi(1707-1808)daha çox qəm, kədər şairidir. Dövrün, zamanın ictimai-siyasi problemlərindən irəli gələn Vidadi kədəri dərin ictimai məzmun daşıyır. O, “Könlümü” rədifli qoşmasında qəm, kədər şairi olmasını məhz yaralı şair olması ilə izah edir:

Ey həmdəmim, səni qanə qərq eylər,

Gəl tərpətmə yaralanmış könlümü.

Şairin yaşadığı dövrdə dərəbəyliyin doğurduğu fəlakətlər “Müsibətnamə” mənzuməsində ətraflı əks olunub. Vidadinin “Durnalar” rədifli qoşması çox məşhurdur. Eyni rədifli qoşmaya M.P.Vaqifin və Q.Zakirin yaradıcılığında da rast gəlirik. 

Vidadi ilə Vaqifin məşhur “Ağlarsan” rədifli deyişmələri həm ideya və məzmunca, həm də sənətkarlıq səviyyəsinə görə ədəbiyyatımızın dəyərli nümunələrindəndir. Bu deyişmədə hər iki sənətkarın həyata baxışı, xarakterlərindəki özünəməxsusluqlar: Vidadinin təbiətən bədbin, Vaqifinsə nikbin bir insan olması aydın ifadəsini tapıb. 

Gəl danışma müxəmməsdən,qəzəldən,

Şeiri-həqiqətdən, mədhi-gözəldən.

Sənin ki halını billəm əzəldən,

Elə deyib canan, dilbər, ağlarsan.

Vidadi ilə Vaqif dostluğu ədəbiyyat tariximizdə qələm dostluğunun parlaq təcəssümüdür. Xalq şairi S.Vurğun “Vaqif” dramında bu dostluğu sənətkarlıqla əks etdirib.