Nəbi Ələkbər oğlu Babayеv (Nəbi Xəzri) 1924-cü il dekabr ayının 10-da Bakı şəhərinin Xırdalan kəndində anadan olub.

1942-1943-cü illərdə İkinci Dünya müharibəsində arxa cəbhədə iştirak edib, ordudan tərxis olunduqdan sonra 1943-1945-ci illərdə “Kommunist” qəzeti redaksiyasında korrektor və Azərbaycan radiosunda diktor vəzifələrində çalışıb. 1945-ci ildə Azərbaycan Dövlət Universitetinə (indiki BDU) qəbul olunub. 1947-1949-cu illərdə Leninqrad Dövlət Universitetində (indiki Sankt-Peterburq), 1949-1952-ci illərdə M.Qorki adına Ədəbiyyat İnstitutunda ali təhsilini davam etdirib.

1952-ci ildə təhsilini başa vuran Nəbi Xəzri 1957-ci ilədək Azərbaycan Yazıçılar İttifaqında məsləhətçi, 1957-1958-ci illərdə “Ədəbiyyat və incəsənət” qəzeti redaksiyasında ədəbi işçi, 1958-1965-ci illərdə Azərbaycan Yazıçılar İttifaqının katibi, 1965-1971-ci illərdə Azərbaycan Dövlət Televiziya və Radio Verilişləri Komitəsi sədrinin müavini, 1971-1974-cü illərdə Azərbaycan mədəniyyət nazirinin müavini vəzifələrində çalışıb. 1974-cü ildən Azərbaycanın Xarici Ölkələrlə Dostluq və Mədəni Əlaqələr Cəmiyyətinin Rəyasət heyətinin sədri, 1992-ci ildən “Azərbaycan dünyası” Beynəlxalq Əlaqələr Mərkəzi adı altında fəaliyyət göstərən bu təşkilatın prezidenti olub.

Ədəbi yaradıcılığa erkən yaşlarında başlayıb, “Günəş” adlı ilk şeirini 16 yaşında qələmə alıb. “Çiçəklənən arzular” adlı ilk şeirlər kitabı 1950-ci ildə çap olunub. 1945-ci ildə Yazıçılar İttifaqına üzvlüyə qəbul edilib. 1958-ci ildən “Xəzri” təxəllüsü ilə yaradıcılığını davam etdirib. O, 60-dan çox kitabın müəllifidir. “Vətən və qürbət”, “Xatirələr çırağında”, “Avropa xatirələri”, “Seçilmiş əsərləri”i ( 2, 3, 5 cilddə), “Dərələr”, “İllər və sahillər”, “Son illərin sətirləri”, “Ulduz karvanı”, “Ümmandan damlalar” və başqa kitabları nəşr olunub.

“Sən yanmısan”, “Əks-səda”, “Mirzə Şəfi”, “Qütb ulduzu”, “Torpağa sancılan qılınc”, ”Mənsiz dünya”, “Gecə döyülən qapılar”, “Burla xatun” və başqa dram əsərləri Azərbaycan teatrlarında uğurla tamaşaya qoyulub, tamaşaçı rəğbəti qazanıb.

Nəbi Xəzri nəğməkar şair kimi də tanınıb, şeirlərinə bəstələnən “Azərbaycan”, “Gələrmi, gəlməzmi”, “Dərələr”, “Mavidir”, “Pəncərəmə qondu çiçək”, “Sən danışanda”, “Güllərim” və başqa mahnıları dinləyicilər tərəfindən bu gün də sevilə-sevilə dinlənilib. Nəbi Xəzrinin sözlərinə yazılmış nəğmələri sırasında “Heydər Əliyev haqqında oda”, yaxud “Məşəl kimi yanan ürək” adlı şeiri onun şah əsəridir. Bəstəkar R.Mirişlinin bu sənət əsərinə bəstələdiyi mahnı ulu öndər Heydər Əliyevə həsr olunmuş ən gözəl nəğmələrdən biridir.

Nəbi Xəzri uşaq mövzusuna da müraciət edib, “Arzunun arzuları”, “Nənəm nağıl danışır”, “Qaranquş qonaqmıdır?”, “Dəniz niyə daşmayır”, “Sarı top” və başqa şeirləri balaca oxucuların sevə-sevə oxuyub, əzbərlədikləri ən gözəl sənət incilərindəndir. Şeir və poemaları dünya xalqlarının dillərinə tərcümə edilərək nəşr olunub, onun bədii tərcümələri sayəsində isə Azərbaycan oxucusu dünya poeziyası nümunələri ilə tanış olmaq imkanı əldə ediblər.

Nəbi Xəzrinin ədəbi və ictimai fəaliyyəti yüksək qiymətləndirilib. O, bir sıra orden və medallara - 1982-ci ildə Azərbaycan Dövlət mükafatı laureatı adına, 1979-cu ildə Azərbaycan SSR-in “Əməkdar incəsənət xadimi”, 1984-cü ildə “Xalq şairi” fəxri adlarına layiq görülüb, o cümlədən Azərbaycan Respublikasının ali dövlət təltifləri - “Şöhrət” (1993) və “İstiqlal” (2004) ordenləri ilə təltif olunub.

Nəbi Xəzri 2007-ci il yanvar ayının 15-də Bakı şəhərində vəfat edib, Fəxri Xiyabanda dəfn edilib.